Fragment książki

Niewidzialna dla innych ludzi warstwa zagłusza i przeinacza moje słowa, które przenikają tylko cząstkowo, urywają się, zanikają i giną bezpowrotnie. Najważniejsza treść, esencja mojego przekazu, mowy ciała, najgłębsza i najszczersza część wypowiedzi pozostaje nigdy nieusłyszana. To, co mówię brzmi jakoś inaczej i wiem, że tak naprawdę nie jestem rozumiana. Najistotniejsze słowa wirują wewnątrz kuli jak mały cyklon i po chwili bezwładnie opadają na jej dno niczym powiędłe liście. Jeszcze żywe, lecz już bezużyteczne. Swoimi krokami nieustannie wdeptuję je w niewidzialną, twardą materię, a każdy z nich coraz bardziej utwardza jej powierzchnię. W konsekwencji kula staje się grubsza, a ja jeszcze bardziej odcięta od świata.